Woon je in Eindhoven, dan ken je waarschijnlijk Happy Italy. Het Italian fast food concept op ruim opgezette locaties, hippe inrichting en ongelofelijk middelmatig eten. Maar ze serveren er enorme porties. Bemachtig een tafel, bestel een maaltijd en je neemt voor minimaal nog een dag aan extra eten mee naar huis in een heuse Happy Bag.
Mede door die grote porties (mensen beseffen niet hoe weinig het kost een pizza of pasta in elkaar te zetten) heeft iedereen het over Happy Italy. Bijna dagelijks tref je er rijen wachtende mensen aan. Je maakt niet vaak mee dat er rond etenstijd géén rij tot buiten staat.
Happy Italy is slim. Happy Italy laat mensen praten over gigantische Italiaanse maaltijden voor weinig geld. Daarna doen de rijen het meeste werk. Iedereen die voorbij loopt (want A-locatie) en de lange rij ziet gaat ervan uit dat al die mensen er staan met een goede reden. Het zal het wel waard zijn. Het móet het wel waard zijn.
Dit is terug te brengen naar een instinctief mechanisme dat ons helpt te kiezen. Op een gegeven moment vertrouwen we blind op aantallen. Als niemand bij die waterput staat te drinken zal het wel verontreinigd zijn. Als een menigte staat te wachten om naar binnen te mogen kan je alleen nog maar aannemen dat het wel snor zit. Dit is social proof in optima forma.
Nu even naar jou en wat jij doet, maakt en verkoopt. Wat is dat ene maffe, unieke element – zoals voor minder geld porties serveren die twee keer zo groot zijn als die van een ander restaurant – waarmee jij een menigte op de been krijgt? Want heb je eenmaal dat recept gevonden, dan groeit de rij zonder dat jij er een woord over hoeft te reppen.
Capiche?
Fotocredits: Happy Italy
